رسول خدا صلی الله و علیه واله می فرمایند: «هیچ خانه ای نیست مگر آنکه ملکوت الموت در هر روز پنج بار به آن خانه می آید؛ پس هنگامی که اجل یکی از اهل آن خانه رسیده باشد غم مرگ را بر او القا می کند و سختی و رنج های مرگ او را فرا می گیرد و اهل خانه او موهای خود را می کنند و بر سرو صورت می زنند و صدا به ناله و شیون بلند می کنند. پس ملک الموت می گوید: وای بر شما چرا شیون و ناله سر می دهید؟ به خدا سوگند رزقتان از بین نرفته و اجلتان نزدیک نگردید و به نزد او نیامده و روحش را نگرفتم مگر آنکه مامور به آن شدم، درباره شما نیز بر من حق است (وظیفه من است) که نزدتان برگردم تا احدی از شما باقی نماند.»
سپس رسول خدا صلی الله و علیه واله فرمودند: «سوگند به آن کسی که جان من در دست اوست اگر اهل خانه مکان او را ببینند و صدایش را بشنوند، دست از مرده خود برداشته و بر حال خودشان گریه می کنند.»
تا اینکه جنازه میت را تشیع می کنند و روح او بر بالای جنازه اش برمی گردد و ندا می کند: «ای اهل خانه و فرزندان من همچنانکه دنیا با من بازی کرد با شما بازی نکند، اموالی را از راه حلال و حرام جمع کردم و آن ها را برای شما به جا گذاشتم که سنگینی و وبال آن برای من مانده است پس بر حذر باشید، آنچه که بر من وارد شده بر شما وارد نشود.»⁽¹⁾

1-ارشاد القلوب، ج 1،ص 62؛ اعلام الدین، ص 345.

نوشتن دیدگاه