در بینش اسلامی ، بدن انسان به عنوان امانتی در دست اوست و هرگونه آسیب رساندن به بدن ، حرام شمرده شده است. بر اساس این اصل ، کسی که با خودکشی ، قصد رهایی از سختیها و رنجها را دارد ، نه تنها به این هدف نمی رسد ، بلکه طبق آیات قرآن ، به آتش ، درخواهد افتاد و به دنبال آن ، رنج همیشگی خواهد بود. خداوند به روشنی می فرماید که: « خود را نکُشید » ( 1 ) یا: « خود را به هلاکت نیندازید » . ( 2 )

و از سوی دیگر ، کسی که از جهان بینیِ صحیحی برخوردار باشد ، می داند که برای اهداف مهم تری آفریده شده و ناملایمات زندگی فقط برای نزدیک شدن بیشتر انسان به خداوند و ارتقای درجات اوست و هیچ گاه نباید از مهر و محبت و رحمت خداوند ، ناامید بود. در قرآن کریم نیز در ادامه آیه ای که می فرماید: « خودتان را به کشتن ندهید » ، چنین می افزاید: « خداوند نسبت به شما مهربان است » . ( 3 )

امام علی ( ع ) در ابیاتی نغز ، چنین سروده اند:

« آن گاه که قلبها را ناامیدی احاطه کرد و غمها سینه ها را تنگ کرد ،

و آن گاه که ناراحتیها خانه کردند و ریشه دوانیدند و سختیها در مراکز خود استوار گردیدند ،

و آن گاه که برای برطرف کردن ناملایمات ، راهی نیست و شخص عاقل نمی تواند از نقشه های خود سود ببرد ،

با تمام ناامیدیها ، بر اثر لطفی که خدای فریادرس به بندگانش ارزانی می دارد ، پیروزی فرا می رسد... . ( 4 )

و به تعبیر استاد شهید مطهری: « علت عمده خودکشیها ، خلأ معنوی و اشباع نشدن ، روحی است ؛ احساس بیهودگی در زندگی و اینکه: من برای چه زنده ام ؟ چرا به دنیا آمده ام ؟ فایده این زندگی چیست ؟ و... که پاسخ آنها را می توان در ایمان به خداوند ، جستجو کرد و یافت » . ( 5 )

 

1. سوره بقره ، آیه 195 .

2. سوره نساء ، آیه 29.

3. دیوان امام علی ( ع ) ، ترجمه: مصطفی زمانی ، قم: پیام اسلام ، 1362 ، ص61.

4. فلسفه اخلاق ، مرتضی مطهری ، قم: صدرا ، ص 230.

نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید