و اما شهادت؛ شهادت مرگ نیست، یک حیات جاوید است؛ برای حیات جاوید است که این انسان تقاضای شهادت می کند.
شهدا زنده هستند و در پیش خدای تبارک و تعالی عندَربَّهم
یُرزَقونند. «نزد پروردگارشان روزی داده می شوند» ⁽¹⁾
آن ها الان در نزد پروردگارشان به روزی های معنوی و همیشگی نائل آمده اند. آن ها آنچه را که از پروردگارشان بود و داشتند و آن جانشان بود، تسلیم کردند و خدای تبارک و تعالی آن ها را پذیرفته است و می پذیرد.
(وَلاَ تَحسَبَنَّ الَّذِینَ قُتلُوا فِی سَبِیلِ اللَّه أَموَاتًا بَل أحیَاءٌ عِندَ رَبهَّم یُرزَقُونَ) در این آیه کریمه بحث در زندگی پس از حیات دنیا نیست، زیرا که در آن عالم، همه مخلوقات به اختلاف مراتب دارای زندگی هستند؛ از زندگی حیوانی وپایین تر از حیوانی تا زندگی انسانی و ما فوق آن. بلکه شرف بزرگ شهدای در راه حق، زندگی نزد پروردگارشان و ورود در ضیافت الله است.
این حیات و این روزی غیر از زندگی در بهشت و روزی در آن است، این لقاء الله وضیافت الله می باشد. آیا این همان نیست که برای صاحبان نفس مطمئنه وارد است. (فَادخُلی فی عِبادی وَ ادخُلی جنّتی)
که فرد بارز آن سیّد شهیدان امام حسین علیه السلام است.
در روایتی از رسول اکرم صلی الله علیه و اله نقل شده است که برای شهید هفت خصلت است که اولین آن عبارت است از این که اوّلین قطره ای که از خون او به زمین بریزد تمام گناهانی که کرده است آمرزیده می شود و مهمترین آن آخرین خصلتی است که بیان می فرمایند، و آن این است که شهید نظر می کند به «وجه الله».
و این نظر به «وجه الله» فقط برای انبیا و شهداء راحت است (امکان دارد). و شاید نکته آن این باشد که حجاب هایی که بین ما و حق تعالی است منتهی می شود به حجاب «خون انسان».
انسان خودش حجاب بزرگی است که همه حجاب هایی که هست (چه حجاب هایی که از ظلمت باشند و چه حجاب هایی که از نور باشند) منتهی می شوند به خود انسان. و اگر کسی این حجاب را در راه خدا داد، این حجاب را شکسته و آنچه را که داشته و آن عبارت بوده از جان خودش، در راه رضایت حق تعالی نثار کرده و این مبدأ همه حجاب ها را شکسته است.
خداوند مشتری جان آنان شد و اجر و مزدشان را بی دریغ، و در نزد خود قرار داد، و حیاتشان را جاودانه ساخت که این منتهای آرزوی عاشقان و مشتقان و نهایت آمال عارفان است که «یا لَیتنَا کُنّا مَعَهُم» و ای کاش که ما هم با آن ها بودیم.
گوارا باد بر آن ها لذت انس و همجواری با انبیای عظام و اولیای کرام و شهدای صدر اسلام و گواراتر باد بر آن ها نعمت و رضایت حضرت حق که (رِضوانٌ مِنَ الله اَکبَر) «خشنودی خداوند از همه چیز بالاتر و بزرگتر است»⁽²⁾

1-سوره آل عمران، آیه 169
2-سوره توبه،آیه 82

نوشتن دیدگاه