از حضرت امام حسن عسکری علیه السلام روایت شده که فرمودند: «پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله فرموده است: مومن همیشه از عاقبت خود بیمناک است و تا وقت جان کندن به خشنودی و رضایت پروردگار یقین پیدا نمی کند، در هنگام مرگ که فرشتگان بر او فرود می آیند در آن موقع که از همه چیز مأیوس شده و سینه اش به تنگ آمده و از عاقبت مرگ و گناهان خود در حالت اضطراب است، ملک الموت به او می گوید: چرا این قدر مضطربی؟ آیا شخص عاقل به خاطر آنکه دستش از دنیا و مال آن کوتاه شده این اندازه غم و غصه می خورد؟ نگران مباش پروردگارت چندین برابر آن را در آخرت به تو عطا خواهد فرمود بالای سر خود را نگاه کن و جایگاهت را ببین این قصرها و درجات و منازلی که می بینی تمام آن ها به تو تعلق دارد، دوستان و نزدیکان و فرزندان صالح تو در آنجا با تو خواهند بود. پس از آن به او گوید مشاهده کن محمد و علی و آل او و ائمه معصومین علیهم السلام را که تو همنشین این بزرگواران خواهی بود. آیا این ها بهتر از اهل و عیال تو نیستند؟ آیا راضی نیستی حضرات ائمه علیه السلام انیس و مونس تو باشند؟
در آن وقت آن مومن عرض می کند: پروردگار راضی و خشنود شدم. خطاب می رسد تمام این ها به خاطر استقامت و پایداری هایی بود که در دنیا نمودی. فرشتگان به او می گویند: ما در دنیا و آخرت از دوستدارانت بوده و هستیم و در بهشت هر چه دلت می خواهد و آرزوی آن را داری مهیّا و آماده است. این سفره احسان و میهمانی با شکوه را خداوند بخشنده و مهربان برای تو گسترده و فراهم ساخته است.⁽¹⁾

1-تاویل الآیات الظاهره، ص 524؛ تفسیر امام عسگری، ص 239.

نوشتن دیدگاه