در اسلام و دیگر دین‌های ابراهیمی خودکشی گناه کبیره محسوب می‌شود که با ارتکاب آن روح فرد در دنیای دیگر حق زندگی نخواهد داشت. طبق آیه‌ای در قرآن:
"و خود را مکشید؛ چراکه خداوند بخشنده‌ترین است بر شما."
— سوره شماره ۴ قرآن نساء، آیه ۲۹
بیش‌تر روحانیان مسلمان خودکشی و حمله انتحاری را حرام اعلام کرده‌اند.
ابو داوود چنین می‌گوید: «این حرام دانستن خودکشی و حمله انتحاری به‌طور مساوی نشان از سنت‌های اسلامی در برخورد با این دو معقوله دارد و نشان می‌دهد خودکشی از هر نوعش که باشد در این دین تحریم شده‌است.» عالمان این دین تأکید دارند که حلمه انتحاری غیرشرعی است و هیچ ربطی به اسلام ندارد.
همچنین احادیث (گفته‌های محمد را حدیث و جمع واژه‌ای آن را احادیث گویند) گوناگونی در تحریم خودکشی وجود دارد. به‌طور مثال:
ابوهریره نقل می‌کند: پیامبر گفت: "کسی که خود را از راه حلق آویز کردن می‌کشد، در آتش جهنم هم به همان صورت حلق آویز تا ابد باقی می‌ماند و همچنین است کسی که خود را با خنجر می‌کشد."
— صحیح بخاری, ۲:۲۳:۴۴۶
و باز از ابوهریره چنین نقل است که: پیامبر گفت: "هرآنکه خود را به عمد از کوهی پایین افکند تا بمیرد، در آن دنیا به آتش جهنم افتد و تا ابد در آنجا بسوزد و هرآنکه با خوردن سم خود را بکشد، در آن دنیا آن سم را با خود به جهنم برد و در آتش جهنم خورد و تا ابد در آن بسوزد و هرآنکه خود را با سلاحی فلزی از پای درآورد، در آتش جهنم نیز آن سلاح به همراهش باشد و به خود ضربه زند و تا ابد در آتش جهنم بسوزد."
— صحیح بخاری, ۷:۷۱:۶۷۰
به علاوه از جعفر صادق، شمشین امام شیعیان نقل است که:
ابی ولید گفت من از ابا عبدالله شنیدم که می‌گفت: “هرکه خود را به عمد بکشد، تا ابد در آتش جهنم بسوزد. ”