تا به حال از خودتون پرسیدین چه بلایی سر مسئولیت پذیری فردی خودتون اومده؟
یادم میاد کتابی خوندم در اینباره و تاثیرات شگفتی روی من گذاشت، از خودتون بپرسید چرا افراد به خاطر مشکلات، اعمال و احساسات خودشون دیگران رو سرزنش می کنند؟
فکر کنید رفتین ساندویچ فروشتی و سفارش ساندویج همبرگر مخصوص با قارچ میدین، وقتی سفارش رو میارن براتون میبینید ساندویچتون قارچ نداره، از این ساندویچی دونفره می پرسید چه اتفاقی برای قارچ ها افتاده و با دستش به همکارش اشاره می کنه با عذرخواهی میگه، تهیه قارچ جز وظایفه بخش اونه. فهمیدین بخش اون! اونم توی ساندویچی کنار جاده که کلا اندازه اش اندازه اتاق خواب شما هم نیست!
ما همیشه جمله هایی شبیه، «تقصیر من نیست»، «وظیفه من نیست»، «به من ربطی نداره» زو میشنویم.
چند بار این سوالات رو شنیدید:
چه موقع اون بخش میخواد کارش رو انجام بده و به وظیفه اش عمل کنه؟
چرا اونها بهتر برخورد نمی کنند؟
چه کسی کارها رو خراب کرد؟
چرا ما باید تمام این تغییرات رو سپری کنیم؟
چه موقع کسی به من آموزش خواهد داد؟
این سوالات ظاهرا بی ضرر هستند، اما در واقع نشانده هنده عدم مسئولیت پذیری فردی و منشا پسیاری از مشکلاتی که الان با اونها مواجه هستیم هستند.
بر عکس، اگر بتونیم طرز فکرمون رو تغییر بدیم و سوالات مسولانه تر بپرسیم، میتونیم جلوی خودکشی، افکار منفی رو بگیریم و حتی کیفیت کار و زندگیمون رو هم بالا ببریم. لطفا با ما همراه باشید.