باور غلط: فرد باید دیوانه باشد که حتی فکر خودکشی به سرش بزند.

حقیقت: بیشتر مردم گاهگاهی درطول زندگی خود در مورد خودکشی فکر کرده اند. بسیاری از افرادی که خودکشی می کنند و یا اقدام به خود کشی کرده اند ، در زندگی خود افراد عاقلی بوده اند.

باور غلط: افرادی که یک بار اقدام به خودکشی میکنند دیگر سراغ آن نمی روند.

حقیقت: اغلب مواقع عکس قضیه درست است . کسانی که اقدام های قبلی خودکشی داشته اند ، بیشتر در معرض خطر خودکشی قرار دارند. برای بعضی از این افراد ، خودکشی دردفعات دوم و سوم آسانتر می باشد.

باور غلط: کسانی که قصد جدی خودکشی دارند هیچ کاری را نمی توان برای آنها انجام داد.

حقیقت: بیشتر بحرانها ی منجر به خودکشی ، محدود به زمان بوده و براساس افکار مبهم صورت گرفته اند. کسانی که اقدام به خودکشی می کنند به نحوی قصد فرار از مشکلات را دارند .درحالی که آنها می باید مستقیما با مشکلات برخورد نموده تا بتوانند راه حلهای دیگری را بیابند .راه حلهایی که با کمک افراد علاقمند به آنها درطول بحران مطرح شده و با حمایت آنها این افراد قادر خواهند بود دقیق تر راجع به مسائل فکر کنند.

باور غلط: صحبت راجع به خودکشی می تواند ایده خودکشی را در فرد بوجود آورد.

حقیقت: بحران و آشفتگی های هیجانی ناشی از آن ، فکر راجع به خود کشی را در ذهن فرد مستعد ایجاد نموده است. علاقمندی وصحبت مستقیم راجع به خودکشی ، این اجازه را به فرد می دهد فشار یا ناراحتی صحبت درباره مشکلات خود را تجربه نماید که این امر می تواند منجر به کاهش اضطراب در وی گردد. این گونه صحبتها همچنین باعث می شود فردی که قصد خودکشی دارد کمتر احساس تنهایی یا انزوا داشته و احتمالا برای وی تسکین دهنده نیز باشد