خودکشی نوعی قتل نفس همراه با وحدت قاتل ( جانی یا بزهکار ) و مقتول ( مجنی علیه یا بزه دیده ) است. به عبارت دیگر ، خودکشی یک نوع آدمکشی است که تغییر سمت یافته و به جای اینکه آدمی ، فرد دیگری را بکشد خود را هدف قرار می دهد. از این نظر ، خودکشی مهمترین نوع خشونت تغییر شکل داده شده است. انتحار از دیدگاه اسلام حرام بوده و حرمت آن از نظر کتاب ، سنت و اجماع ثابت گشته و برای مرتکب آن کیفر اخروی وعده داده شده است. معاونت در خودکشی نیز از دیدگاه حقوق جزای اسلام <اعانت بر اثم> تلقی گشته و مرتکب آن مستوجب تعزیر می باشد.
در زمان های گذشته خودکشی از نظر بسیاری از ملل جرم نبوده و حتی گاهی یک عمل افتخارآمیز هم تلقی می شده است که از آن جمله می توان به خودکشی های موسوم به <هاراگیری> در ژاپن ، <ساتی> در هندوستان و <اینویت> در بین اسکیموها اشاره نمود. اما کم کم با نفوذ دین مسیح و تفکرات مذهبی در غرب ، خودکشی ممنوع شده و مخالف مذهب تلقی گشت و برای مرتکب نیز مجازات هایی در نظر گرفته شد. لیکن با ظهور افکار <لیبرالیستی> و <اومانیسمی> در کشورهای غربی ، مجددا خودکشی مورد <جرم زدایی> قرار گرفت ، البته این بار به دلیل اصل آزادی اراده انسان و حاکمیت مطلق او بر سرنوشت خویش. با این وجود ، برخی از صور معاونت در خودکشی در قوانین جزایی بعضی از کشورها مورد <جرم انگاری> قرار گرفته و قابل مجازات می باشند. اما در حقوق جزای ایران ، خودکشی و شروع به آن جرم نیست و از آنجایی که قانونگذار ایران از نظریه <مجرمیت عاریه ای> استفاده کرده است ، معاونت در خودکشی هم جرم نبوده و قابل کیفر نمی باشد. البته اخیرا بر طبق قانون مجازات جرایم رایانه ای ، برخی از صور معاونت درخودکشی به وسیله سیستم های رایانه ای و مخابراتی ، جرم بوده و قابل مجازات هستند.