استرس یک گزینه و انتخابه. آیا شما توی زندگیتون استرس رو انتخاب می کنید؟ برای بعضی از آدمها پذیرش این نکته که استرس و تنش با خواست خودشون به وجود میاد غیر ممکنه. بعضی از ما همیشه فکر می کنیمجامعه، خانواده، مدرسه، محل کار، همکاران آب و هوا و.... در زندگی ما استرس ایجاد می کنند، اما اینطور نیست.
درسته، اتفاقات بد رخ می دن، اوضاع اقتصادی تغییر می کنه، کار و تجارتمون دچار بحران میشه، بازار بورس سوقوط می کنه، ارزش پول ملی کاهش پیدا می کنه، خیلی ها بیکار میشن، توی ادارات مختلف کارمندان وظایفشون رو درست انجام نمیدن، پروژه ها شکست میخورن، کسانی که دوستشون دارید از زندگیتون بیرون میان، زندگی مملو از این اتفاقاته. با این حال استرس یک انتخابه، زیرا هرچقدر هم حوادث و اتفاقات بد و ناگوار باشند، ما همیشه نوع عکس العملمون رو خودمون انتخاب می کنیم. خودمون انتخاب می کنیم که با شکست توی کشب و کار خودکشی کنیم یا اینکه برای جبران این شکست مبارزه کنیم. در یک نزاع دسته جمعی شما به عنوان طرفی از دعوا میتونید خودتون رو کنترل کنید، خشمگین بشید، ساکت بمونید یا خودتون رو به کشتن بدین، اینه که انتخاب ما باعث چه فشاری میشه بر گردن ماست.
«من انقدر مشکل دارم که دیگه نمیتونم تحمل کنیم، چون همه اش واقعیت داره» افراد مختلف واکنش های متفاوتی به یک موقعیت دارند. سعی کنید مقاوم باشید.
گفتیم تنش و استرس یک انتخابه، اونهم انتخاب خوده ما . وقتی از خودمون میپرسیم، وقتی از خودما میپرسیم: «چرا این اتفاق برای من افتاده؟ گناه من چی بوده؟ این تلقین کننده ی حس عدم کنترل بر مسائله. در واقع به خودمون مقبولونیم که روی هیچ چیزی کنترل نداریم. این طرز تفکر فوق العاده استرس زاست. حتی در مواقعی که ما واقعا قربانی هستیم و احساساتمون به نظر درست و بجاست، تفکر «چرا من» تنها به استرس و افسردگیمون اضافه می کنه و دردی رو دوا نمی کنه.